5 For Students December

Jaja, speciaal voor alle lieverdjes uit Gent en omstreken die door de vele bomen die het Vooruit-programma rijk is het bos niet meer zien, gaan we voortaan weer de bevindingen van het 54S-team op u afvuren.

De groep is dit seizoen een stukje uitgebreider dan voorheen, er zijn dus tal van
kopkes om eens hartelijk mee te lachen bijgekomen. Groter probleem zijn natuurlijk de vergaderingen zelf, want met 25 halfuitgehongerde, van cola en bier doordrenkte, kritische zielen een top 5 opstellen doet een mens soms smeken om een goddelijke interventie. Genoeg getreuzeld, we beginnen met nummer 5!

5. Franco Saint de Bakker ft. Rudy Trouvé
No One Knows
in een Django Reinhardt-achtige akoestische zigeunerversie? Een jazzband vol topmuzikanten, die samenblijven dankzij de koekjes van de bomma? Allen daarheen, verdomme!

4. Tabula Rasa - Lazarus
De toekomst volgens een trio geëngageerde theatermakers. "Nu met nòg meer functioneel geweld!"

3. De (Landelijke) Langverwachte Lindyhop Danskonttest
Leve de Kringloopwinkel! En nu we toch bezig zijn, waarom geen dansje uit de swingin' twenties oprakelen, er 5 dansteams met uiteenlopende achtergronden voor drie dagen in onderdompelen, ze in een balzaal vol swingend volk én geweldige live band stoppen en dan zien wat er dan van komt? Aansluitend, een fijn feestje mét Lindy Hop-les.

2.
De Oesterprinses - FES
We blijven even hangen bij onze 20's-grabbelbak, diepen er een Duits filmblik uit op, en geven het aan
Peter Vermeersch. Vorig jaar al speelde ons favoriete jazzorkest de zaal uit zijn/haar sokken met de live soundtrack van deze fijne komedie.

1.
Istanbul Ekspres

Een samenwerking tussen Vooruit en de
Centrale. 2 weken lang borrelt het kruim van de Turkse mainstream én underground door Gent. Twee persoonlijke favorieten: multimedia performance/dubconcert Anabala en de klotenschoppende muziek/video-collage van DJ Hugo Chavez & VJ Ahmedinejad. En ja, die laatste hebben we een beetje getipt voor z'n naam.

Lovepixel

Of: 'Wat doe je met te veel vrije tijd?'

Los Niños Del Parque

Toen de NDW aan zijn laatste stuiptrekkingen begon, en de EBM nog niet eens was uitgevonden, schreef Liaisons Dangereuses muziekgeschiedenis met deze geweldige underground-classic. Het dansen is niet veel beter dan wat we u in het vorige clipje toonden, maar wat een song!

Utopie Van Het Atoom

"De scheiding van wetenschap en kunst berust op niets anders dan conventie en gemak. Maar door te denken en te handelen overstijgt de mens deze categorieën die niets meer zijn dan specifieke handelingen. Elk van beide bevat specifiek de andere." - Paul Valéry

"De wetenschapper benoemt. De kunstenaar verzwijgt. Al is het omgekeerde ook waar. "- Peter Van den Eede

In Utopie Van Het Atoom speelt de Koe weer een anderhalf uur lang met die vage lijn tussen filosofie en kunst. Drie volledig onbekenden ontmoeten elkaar tijdens de pauze. De eerste schaarse toenaderingen blijven oppervlakkig, maar al snel weven de heren een wereld in elkaar waarin ze elkaar constant bekampen, begroeten, beluisteren en beleven. Na voorzichtig hun realiteit te verkennen en zorgvuldig bloot te leggen wordt ze weggevaagd in een wervelende, allesverslindende atomische rondedans.

Drie klassebakken op het podium, een decor -of gebrek aan- dat de grauwe ziel van de zaal blootlegt en schaamteloos de coulissen uitkleedt, en een op hol geslagen telefoon. Dat blijkt genoeg om een anderhalf uur lang de mensen mee te zuigen naar een wereld die geen wereld is, waar leugen en realiteit een smerig spel spelen. En waar één nog BRT was.

Utopie Van Het Atoom is een heerlijk droge komedie, is een opmerkelijke karakterstudie, is een filosofisch essay, is een aanrader.


Het gaat niet slecht met The D. De verkoopcijfers van hun ondertussen 5 jaar oude debuutplaat en live-dvd waren alleraardigst, en ondertussen bouwden de meer dan corpulente heren (eat that, Magic Numbers) een wereldwijde fanbase op. Ook Blacks filmcarrière kende een aardige boost. Niet verwonderlijk dan ook dat Warner groen licht gaf voor een ware bioscoopfilm. De soundtrack bij die in België pas op 28 maart in de zaal komende film werd dan ook meteen gebombardeerd tot nieuwe plaat.

En hoera, de heren rocken weer als voorheen. Opvallend is de prominentere rol voor elektrische gitaren, wat hun typische sound niet echt ten goede komt. Toch is het smullen van vintage D-materiaal als Kickapoo (met Meat Loaf en Dio!), eerste single POD en het uit HBO-tijden stammende History. Black en Gass gaan volop voor een 70’s-Metal-sound in nummers als Car Chase City en het geweldige eerbetoon aan het genre The Metal (Techno tried to defile the metal, but techno was proven wrong). Wat we dan wel kunnen missen als gruwelijk foute reality-tv, is dat de helft van de nummers afklokt onder de 2 minuten. Niet zo verwonderlijk als je 15 songs op een plaat van 33 minuten wil kwakken. Baby en The Gouvernement Totally Sucks horen dan ook eerder thuis op een demo-EP’tje dan op wat moet doorgaan als een volwaardig album.

Gelukkig straalt het enthousiasme en liefde voor de muziek gewoon van de plaat af. Blacks stem klinkt nog steeds als een klok, en Gass lijkt de gitaarriffs zomaar uit zijn mouw te schudden. Vreest dus niet, The D rockt nog steeds, maar verwacht geen tweede ‘Tenacious D’.


we rock the casbah, and blow your mind
we will defeat you, for all mankind
you hold the sceptor,
we hold the key
you are the devil,
we are the D

I Wanna Love You Tender


 

(c) Tom Demuynck en Bert Willems | Blogger Template door GeckoandFly, aangepast door Blogcrowds. Verdere aanpassingen en lay-out door Tom Demuynck.