En terwijl ik hier nu in de dampende duisternis die de laatste nachten ons gebracht hebben met enige weemoed terugdenk aan de kille winter, voel ik zilte tranen samensmelten met kleverige kanalen zweet. Half gemummificeerd in gelige lakens probeer ik enkele uren te slapen, maar de vochtige hitte ergert me. De wrede warmte heeft de Mr Hyde in mij opgewekt, een norse cynische zak met een aardige dosis zwartgalligheid. Mijn adem stokt als ik me neerleg, en ik prijs mezelf gelukkig dat het allemaal niet lang meer zal duren.
---
Het is warm, we hebben geen geld meer en we hebben te veel te doen. Daarom zal het de komende maanden waarschijnlijk wat rustiger zijn op uw vertrouwde blog.
0 Comments:
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)