LadyshaveBobsled

Dat regisseur Christopher Nolan meer talent heeft in zijn rechteroorlel dan de rest van Hollywood samen, is al lang geen publiek geheim meer. Nolan is een vakman van de oude stempel, geen hyperkinetische montage of goedkope actie, maar broeierige, intrigerende psychofilms die de donkere kantjes van uw medemens in een gedimd spotlicht weten te zetten. Alleen al voor zijn gitzwarte reboot van de Batmanfranchise en de neo-noir Memento verdiende de man ons respect, maar wat hij met The Prestige heeft geklaard, neigt naar het briljante.

In deze vrij losse bewerking van de gelijknamige Christopher Priest-roman raken goochelaars Alfred Borden (een immer heerlijke Christian Bale) en Robert Angier (Jackman) door ambitie, obsessie en wederzijdse jaloezie verzeild in een allesverterende concurrentieslag. Bezeten om elkaars methodes te pikken en elkaar de loef af te steken, raken ze niet alleen hun geliefden (oa Michael Caine als ingénieur Cutter en de onvermijdelijke Johansson als de assistente), maar ook zichzelf kwijt.

Hoe graag we u ook hadden willen vertellen over het indrukwekkende product-design, de meeslepende muziek, de magische beelden, de ingenieuze plot of de exquise vertolkingen, we kunnen het niet. Want wat Nolan in zijn vorige films (net) niet wist te bereiken, is hier maar al te goed aanwezig: hij neemt u vast bij u nekvel, keilt u 1900 binnen, en laat u niet meer los tot Thom Yorke over de credits knalt en u met open mond beseft waar u bent. Absolute topklasse van een kaliber dat we niet meer gewoon zijn. IMDb