LadyshaveBobsled

Nu die spreekwoordelijke laatste loodjes gevallen zijn (althans voordat de examens van start gaan), vonden we enkele uurtjes de tijd om op ons gemak en gat te zitten, en de sfeer van t:me op te snuiven.

Meg Stuart/Damaged Goods - Revisited

Meg Stuart en haar companen nemen waardig afscheid van het immense, twee verdiepingen tellend decorstuk dat Anna Viebrock 4 jaar geleden voor hen ontwierp. Terwijl de verbaasde blikken van het winkelend Zuidpubliek over de scene flitsen, wordt er duchtig met stukken gips, fietsen, tafeltjes aan koorden en contrabassen heen en weer gecrosst, onder de met oscilliscopen doorspekte soundscapes van Paul Lemp, Simon Lenski & Bo Wiget.

De typische Stuartdansen -bevreemdend, ritueel, erotisch- worden in een sobere, soms wat saaie maar al bij al intrigerende performance gegoten, waarbij u zich voortdurend zal afvragen waar die grens tussen choreografie en toeval nu eigenlijk ligt.

Ambrosia's Tafel - De Ware Gedachtenvertellers

“Ik kan niet stoppen met denken want mijn hersenen zitten altijd in mijn hoofd”

Confronterende, echte emoties. Zes autistische kinderen schotelen u hun leven en gedachten voor en slagen, samen met hun begeleiders en studenten van St-Lucas Brussel, waar gevestigde waarden keihard op hun bek gaan. Het boeiend spel met symbolen en popcultuur maakt hun fantasiewerelden, vol eenvoudige, haast primitieve beelden zitten vol kinderlijke symboliek, des te herkenbaarder. Rep u naar de Vooruit, want de mooiste installatie die we al onder ogen kregen is er nog tot zaterdag te bewonderen!

Shape Moreton met Charles Hayward

Experimenteel zonder de experiment, bluesy zonder de blues, funky zonder de fun... Teleurstellend concertje, dus gingen we maar een appelsapje drinken in den Amber.

Info & reservatie: www.compagniedeurn.be

Uit onze mailbox:

Compagnie de URN is weer eens bezig! En hoe!

Op vrijdag 13 april gaat in de leegstaande gebouwen van het Ware Heem (vroeger een rustoord) in Waregem het INTEELT-project in première, een mini-theaterfestival waarin tal van theatervormen aan bod komen. Elke performance is een URN projectje dat telkens gebaseerd is op de ruimte waarin het zich afspeelt.

Om dit project te realiseren zijn wij nog op zoek naar heel wat figuranten en mega figuranten. (oud, jong, super jong, super oud, enz.). Heb je zin om eens in het URN-bad rond te waden, dan is dit de unieke kans!


Wie?
- Figuranten: worden ingeschakeld om kleine mobiele acts te helpen ondersteunen.
- Megafiguranten: krijgen een kamertje dat ze zelf volledig mogen inrichten en waarin ze per voorstelling 15 minuten mogen “leven”.

Wanneer?
- 13/14/15 april en 20/21/22 april (vrij- en zaterdagen 20u.30 en zondagen 18u.).
- Generale repetitie 12 april 20u.30.
- Repetitie/overlegmoment(en) worden in samenspraak met de regie bepaald.

Zie je het zitten, mail dan als de vliegende reutelneef naar Joost, en op slag werk je mee aan dit onvergetelijk project!

Gr.
Compagnie de URN

Top Gear specials hebben altijd wel iets... Tja, speciaals. Maar wat de drie heren en hun immer jolige productieteam een dikke week geleden op ons afvuurden, is naar alle waarschijnlijkheid van het grappigste wat we al gezien hebben in dit prille jaar...

En nu we het thema aankaarten, toch even opmerken dat Kleine Tony van De Kempvader sinds kort het label 'gruwelijk ongrappigste wat we al gezien hebben in dit prille jaar' meekreeg. Misschien schrijven we er ooit nog eens een besprekinkje over, maar de minste herinnering aan wat zich die avond op ons netvlies brandde, doet ons spontaan kokhalzen. U ziet wel.

"De scheiding van wetenschap en kunst berust op niets anders dan conventie en gemak. Maar door te denken en te handelen overstijgt de mens deze categorieën die niets meer zijn dan specifieke handelingen. Elk van beide bevat specifiek de andere." - Paul Valéry

"De wetenschapper benoemt. De kunstenaar verzwijgt. Al is het omgekeerde ook waar. "- Peter Van den Eede

In Utopie Van Het Atoom speelt de Koe weer een anderhalf uur lang met die vage lijn tussen filosofie en kunst. Drie volledig onbekenden ontmoeten elkaar tijdens de pauze. De eerste schaarse toenaderingen blijven oppervlakkig, maar al snel weven de heren een wereld in elkaar waarin ze elkaar constant bekampen, begroeten, beluisteren en beleven. Na voorzichtig hun realiteit te verkennen en zorgvuldig bloot te leggen wordt ze weggevaagd in een wervelende, allesverslindende atomische rondedans.

Drie klassebakken op het podium, een decor -of gebrek aan- dat de grauwe ziel van de zaal blootlegt en schaamteloos de coulissen uitkleedt, en een op hol geslagen telefoon. Dat blijkt genoeg om een anderhalf uur lang de mensen mee te zuigen naar een wereld die geen wereld is, waar leugen en realiteit een smerig spel spelen. En waar één nog BRT was.

Utopie Van Het Atoom is een heerlijk droge komedie, is een opmerkelijke karakterstudie, is een filosofisch essay, is een aanrader.